αδόθεν

ᾀδόθεν επίρρ. (Α)

από τον άδη, από τον κάτω κόσμο.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ᾃδης + -θεν, κατάλ. επίρρ., που δηλώνει από τόπου κίνηση, προέλευση].